ສຶກສາປັດໄຈທີ່ມີຜົນຕໍ່ປະສິດທິພາບທາງດ້ານເທັກນິກ ຂອງການຜະລິດກະສິກຳອິນຊີເພື່ອເປັນສິນຄ້າ ກໍລະນີສຶກສາ: ກຸ່ມກະສິກຳອິນຊີ ເມືອງ ໄຊທານີ ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ

Study Factors Affecting the Technical Efficiency of Organic agriculture production Case study: The Organic Agriculture Goup in XAYTHANY district Vientiane Capital

Abstract

ບົດຄັດຫຍໍ້

          ການສຶກສາຜົນກະທົບປັດໄຈທີ່ມີຜົນຕໍ່ປະສິດທິພາບທາງເທັກນິກການຜະລິດກະສິກຳອິນຊີເພື່ອເປັນສິນຄ້າ ກໍລະນີສຶກສາ: ກຸ່ມກະສິກຳອິນຊີ ເມືອງ ໄຊທານີ ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ ໂດຍມີຈຸດປະສົງຫຼັກໃນການສຶກສາຄື: ສຶກສາປັດໄຈທີ່ມີຜົນຕໍ່ປະສິດທິພາບການຜະລິດກະສິກຳອິນຊີເພື່ອເປັນສິນຄ້າ ຂອງກຸ່ມກະສິກຳອິນຊີ ເມືອງ ໄຊທານີ ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ. ການສຶກສານີ້ໄດ້ສຸ່ມເລືອກເອົາ 100 ຄົວເຮືອນທີ່ເຮັດກະສິກໍາອິນຊີ ໃນຂົງເຂດເມືອງໄຊທານີ ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ ມາເປັນຕົວຢ່າງໃນການສຶກສາ. ນໍາໃຊ້ການວັດຄ່າລະດັບຄວາມມີປະສິດທິພາບດ້ວຍວິທີເສັ້ນຫຸ່ມຫໍ່ການຜະລິດ (Datacie Envelopment Analysis: DEA) ແລະ ນໍາໃຊ້ການຄາດປະມານກໍາລັງສອງ ໜ້ອຍສຸດ (Ordinary Least Squares: OLS) ເພື່ອວິເຄາະປັດໄຈທີ່ມີຜົນຕໍ່ຄ່າລະດັບຄວາມມີປະສິດທິພາບ.

          ຜົນຂອງການສຶກສາພົບວ່າ: ຄ່າລະດັບຄວາມມີປະສິດທິພາບການຜະລິດຂອງຊາວກະສິກອນກຸ່ມຕົວຢ່າງ ມີຄ່າສູງສຸດເທົ່າ 1, ຄ່າຕໍາສູດເທົ່າ 0.233 ແລະ ມີຄ່າສະເລ່ຍ 0.621; ໃນນັ້ນ, ມີ 57 ຄົວເຮືອນ ເຊິ່ງກວມເອົາ 57 ສ່ວນຮ້ອຍຂອງກຸ່ມຕົວຢ່າງ ທີ່ມີຄ່າຄວາມມີປະສິດທິພາບຕໍ່າກວ່າຄ່າສະເລ່ຍ. ສ່ວນປັດໄຈທີ່ເປັນຕົວກໍານົດລະດັບຄ່າຄວາມມີປະສິດທິພາບ ຈາກການນໍາໃຊ້ຕົວປ່ຽນອິດສະຫຼະທັງໝົດ 8 ຕົວປ່ຽນ ພົບວ່າໃນນັ້ນມີ 5 ຕົວປ່ຽນທີ່ຜ່ານການທົດສອບດ້ວຍລະດັບຄວາມເຊື້ອໝັ້ນ 90 ສ່ວນຮ້ອຍຂຶ້ນເມືອຄື:  ເພດຂອງຫົວໜ້າຄົວເຮືອນ, ລະດັບການສຶກສາຂອງຫົວໜ້າຄົວເຮືອນ, ປະສົບການຜະລິດກະສິກຳອິນຊີຂອງຫົວໜ້າຄົວເຮືອນ,  ແຫຼ່ງທຶນທີ່ໃຊ້ເຂົ້າໃນການຜະລິດ ແລະ ມີເຮືອນຮົ່ມໃນການຜະລິດ.

ຄໍາສັບສໍາຄັນ: ວິທີວິເຄາະແບບເສັ້ນຫຸ່ມຫໍ່ການຜະລິດ (DEA), ປະສິດທິພາບ, ກະສິກຳອິນຊີ